Het klinkt misschien verheven, maar ik merk in coachingstrajecten dat er bij veel van mijn klanten een diep, aangeboren verlangen is naar het ontdekken van de innerlijke stem in het leven. Een verlangen naar kracht, voldoening en zingeving. Zeker in hun werk.
Ik merk dat er nogal wat klachten zijn onder medewerkers. Ze voelen zich vaak niet gewaardeerd en onbegrepen. Er is veel te veel werkdruk. Ze zijn gefrustreerd door politieke spelletjes. Tegelijkertijd bang om hun baan te verliezen. Ze staan onder grote druk om beter te presteren met minder middelen in een complexe wereld.

Prioriteiten
Natuurlijk zijn er mensen die echt betrokken zijn bij hun werk. Zij dragen iets bij en krijgen daar energie van, maar het zijn er naar mijn smaak veel te weinig. Er is veel onbenut talent in organisaties. Dat komt doordat organisaties vaak niet goed communiceren wat ze willen. Daardoor weten werknemers ook niet precies waar hun organisatie naartoe wil. Waar de prioriteiten liggen. Ze zien maar zelden wat hun bijdrage is. Ze zitten tot over hun oren in het werk en ze hebben het gevoel dat ze daar weinig aan kunnen veranderen.

Dwangbuis
Mij is gebleken dat veel organisaties te weinig beseffen welk potentieel mensen bezitten. Ze managen hun mensen alsof het dingen zijn. Hierdoor zijn ze niet in staat gebruik te maken van de echte motivatie, talenten en kracht. Er zijn veel intelligente, getalenteerde en creatieve mensen die het gevoel hebben dat ze in een dwangbuis zitten. Ze voelen zich ondergewaardeerd, en geloven niet dat ze kracht genoeg hebben om dingen te veranderen.

Reflex
Bewust en onbewust kiezen mensen hoe zij zich willen geven op het werk. Ze laten zich hierbij leiden door de manier waarop ze behandeld worden, door de mogelijkheid om alle vier dimensies van hun menselijke aard (lichaam, hart, verstand en gevoel) in te zetten. Als je goed wordt betaald, vriendelijk wordt behandeld, je mening op prijs wordt gesteld en je zinvol werk doet, dan zet je je volledig in met al je talenten. Als één van de vier onderdelen niet uit de verf komt, kan het mis gaan. Organisaties schieten in de reflex van hun mensen controleren en belonen om hen tot actie aan te zetten. En dat werkt helaas niet.

De oplossing?
Ik heb geleerd dat, om het gedrag in organisaties te begrijpen, inzicht in de menselijke aard nodig is. Want het gedrag in organisaties is uiteindelijk de som van het gedrag van een heleboel mensen. Ik zou zeggen, probeer daarom eens deze formule toe te passen: talent + passie + behoefte + geweten = roeping! Waartoe voel jij je geroepen? Het antwoord geeft je de mogelijkheid het stuur zelf in handen te nemen en keuzes te maken die jou op je werk in je kracht zetten. Je organisatie zal er dankbaar van profiteren.